Gletsjer, pannenkoeken, en superman

De reden dat we naar Fox Glacier gegaan zijn is om een wandeling op de gletsjer te maken. Dit is een van de grootste gletsjers in Nieuw Zeeland. We hebben een zogenaamde helihike geboekt. Dan worden we met de helikopter op de gletsjer afgezet en na een paar uur weer opgepikt. Dan moet het wel mooi weer zijn. Dat hangt er een beetje om. Als we opstaan zien we een grijze lucht. We ontbijten, maken onze camper weer rijklaar, verlaten de campsite en parkeren 300 meter verder bij de tour operator. We gaan daar naar binnen en informeren of de tour doorgaat. Het lijkt erop dat we geluk hebben. De eerste vluchten 's ochtends vroeg zijn gecancelled, maar er is zojuist een heli de lucht in gegaan. We gaan ons klaarmaken, er is een groep van 20 personen. We gaan met een bus naar de helikopter plaats, een paar minuten rijden. Daar krijgen we schoenen en worden we gewogen. Er worden 5groepen gemaakt, wij zitten in groep 5, met 3 Chinezen. Er zijn twee heli's die heen en weer vliegen, wij gaan met de laatste vlucht mee. Een korte vlucht van een minuut of 3-5 brengt ons op de gletsjer. Dat is al een belevenis op zich. De gletsjertocht zelf is ook een hoogtepunt. We hadden het in Patagonie al eens gedaan, maar het blijft heel apart. Bijzonder blauwe kleuren ijs, ijs wat wel 300 meter dik is. We zijn ruim twee uur op de gletsjer, en met dank aan Hilde zeker 60 foto's rijker. We worden weer opgepikt door de heli en een paar minuten later zijn we weer veilig beneden. We besluiten nog twee uurtjes te rijden en daar een nieuwe kampeerplek te zoeken. We eindigen bij een mooi meer op een ruime kampplaats.

De volgende dag rijden we langs de kust naar het noorden. Een mooie route. Onderweg brengen we eerst een bezoek aan een nagebouwd goudmijnstadje, met stoomtrein. Later op de route komen we bij de pancake rotsen van Punakaiki. Dit is een bizarre rotsformatie aan de kust. Je ziet allemaal laagjes waar de rots uit is opgebouwd. Vandaar pannenkoekrotsen. En het zeewater spuit daar doorheen en omhoog. En waar spektakel. We sluiten hier natuurlijk af met een pannenkoek. Wat heet een toren van drie pannenkoeken, met vanalles ertussen. Vanavond hoeven we in ieder geval niet meer uitgebreid te dineren. We rijden uiteindeijk lange de Buller rivier lanndinwaarts. De weg kronkelt, en de uitzichten zijn weer eens heel mooi. Saaie stukken weg hebben ze hier volgens mij niet. We vinden nog een plaatsje op de camping die we op het oog hadden.

De volgende dag gaan we superman spelen. We rijden een paar kilometer terug waar een hele lange swing bridge ove de Buller rivier is. We lopen die brug over, en maken nog een klein extra rondje. Hier is in 1929 een grote aardbeving geweest, en hele stuuke zijn ruim vier meter omhoog gekomen. Dat is echter niet de reden waarom we hier zijn. Terug de rivier over gaan we in een soortmtuigje glijdend over een draad. Vliegen als Superman. Het gaat snel, nog geen 20 seconden durt het, maar wel erg leuk. Daarna rijden we langzaam door naar het Noorden van het Zuidereiland. We komen aan in Motueka. Onze uitvalsbasis voormeen bezoek aan het Abel Tasman nationaal park. Hier maken we de volgende dag een boottocht langs de kust, met vele prachtige baaien met zandstrandjes.