Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland

We hebben een kayak en mountainbike trip geboekt in de Marlborough sounds. Dit is in het noorden van het Zuidereiland. Sounds zijn dalen die door stijging van de zeespiegel, lang geleden, onder water staan. Het lijkt een beetje op fjorden, maar minder steil. Ziet er heel mooi uit, we vonden het mooier dan de baaien in Abel Tasman. 's Ochtend al op tijd opstaan, want om kwart voor 9moeten we in Picton staan. Weliswaar slechts 14km, maar de weg telt zeker 100 bochten, wat een geslinger. In Picton ontmoeten we lnze gids en een medekayakker. Met zijn vieren rijden we weer een stuk terug, tot bijna bij onze campsite. Er staat een behoorlijk straffe wind, dat wordt hard werken. We trekken zwemvesten aan, laten onze kayàks te water en klimmen erin. Hilde en ik in een kayak, de gods en de andere jongen in de andere. De eerste 10 minuten gaan wat moeizaam, Hilde moet sturen maar kan niet goed erbij. Nadat dit is bijgesteld, gaat het bewonderenswaardig goed. We moeten tegenwind de Queen Charlotte sound oversteken, maar we gaan de golven trotserend flink vooruit. We kayakken ruim 2uur door een mooie omgeving voordat ẅe in Mistletoe Bay aan wal gaan. Hier worden ook de mountainbikes gebracht, onze dagrugzak is helaas achtergebleven in Picton. Foutje. Maar het weer is goed, dus we hebben niet zo heel veel behoefte aan droge kleding, we zijn ook niet doornat. We eten onze lunch aan de waterkant op. Daarna gaan we per mountainbike een stuk van de Queen Charlotte track afleggen. Eerste kilometr is flink klimmen, maar daarna gaat het voornamelijk omlaag. Wel goed,uitkijken met stenen, rotsen en boomwortels op het pad, want het is geen mooi fietspaadje. Maar het gaat allemaal goed, en we komen de steile stukken naar beneden goed door, al zullen de remmen flink versleten zijn. Tot 2km van het einde waar het moeilijkste al achter ons ligt. Daar besluit Hilde om de struiken langs het pad eens nader te bestuderen. Gelukkig beperktmde schade zich tot wat kleine schrammen, een beurse plek en een gevoeige rib. Aan het einde gaan we met onze fietsen op de watertaxi weer terug naar Picton. Een hele leuke dag gehad.

De volgende dag reizen we, na een fikse ochtendwandeling, langzaam richting Blenheim. Onderweg op wat mooie plekken stoppend. We hebben een mooi holiday park in Blenheim. Blenheim is de grootste plaats, middenin Marlborough, een van de grootste wijnregio's in het land. We lopen het stadje in, maar dat is niet veel. Het lijkt wel uitgestorven. 's Avonds nog een laatste keer op een wijn estate eten. De volgende dag moeten we naar Christchurch, de camper inleveren. Tja, aan alles komt een eind. Een behoorlijk stuk rijden, ruim 300km, maar wel door hele mooie landschappen. Zoals eigenlijk overal in NZ.

Christchurch is een verhaal apart. Dit was een van de mooiste steden in NZ. Tot in 2010 en 2011 er twee grote aardbevingen waren die de stad in puin legden. Het is al vijf jaar geleden, maar de stad is er nog lang niet bovenop. We hadden een hotel in het centrum geboekt. De campervan eigenaar was zo vriendelijk om ons naar ons hotel te brengen. Opeens doemde een groot gebouw op, dat we herkenden als ons hotel. Maar er waren een paar grote lege vlakten omheen, het leken wel gigantische parkeerterreinen. We waren echt wel in het centrum. Voor het eerst hadden we ook minder weer, het miezerde en was druilerig. We liepen een rondje. Op een paar plekken waren wat nieuwe gebouwen, maar verder veel,gebouwen met dichtgetimmerde ramen en hekken eromheen. Veel bouwputten ook, en een katedraal half ingestort. Met het weer erbij nogal desolaat, heel apart.

Nu zijn we in Auckland, na een ochtendvlucht uit Christchurch. Morgen weer terug naar huis. Vijf weken weggeweest, maar zolang voelde het niet.