De vulkaan Arenal

De komende dage staan in het teken van de Arenal vulkaan. We vertrekken 's ochtends vanuit onze hacienda in Horquetas, maar niet na eerst even kennis gemaakt te hebben met de Vlaamse eigenaar. Gelukkig klapte hij met Hilde niet in het Westvlaams, zodar ik het ook nog kon verstaan. Het is zo'n 2 en een half uur rijden naar onze volgende lodge.

Onderweg stoppen we nog bij een slangentuin. We hadden in Tortuguero nog geen slangen gezien, dus dit was een mmoie kans. En er waren er een heleboel, gelukkig achter glas, want het blijven toch wel enge beesten. Ook nog een aantal schildpadden en een luiaard. Die hing mooi op zijn kop, en had geen zin te bewegen, zoals een echte luiaard betaamd.

Het rijden in Costa Rica is niet al te lastig. Het verkeer is vrij rustig, wel soms erg grote vrachtwagens. Onze nieuwe lodge lijkt een beetje opmeen Landalpark, met al zojn huisjes. Wij hebben een huisje aan hetveind van een rij met vrij zicht opmde Arenal vulkaan. Deze vulkaan is in 1968 uitgebarsten, ensinds dan waren er lavastromen te zien. Maar sinds 2008 is het rustig en is er geen gloeiende lava meer te zien. Dat wisten we natuurlijk al, maar het blijft mooi genoeg. Een echte vulkaan zoals een kind hem tekent.

De vulkaan zelf beklimmen mag niet, maar er naast ligt nog een vulkaan met mooi zicht op de Arenal vulkaan. Dit is de Cerro Chato. Die gaan we beklimmen. Een steile klim van 2 uur, in de tropische warmte. We starten al redelijk vroeg. We klimmen goed omhoog en bereiken de top. Daar boven kijken we in een kratermeer. Ziet er heerlijk koel uit om in te zwemmen. Maar is nog wel zo'n 100 meter lager. We lopen een stukje verder en komen bij een afdaling naar het meer. Die is echter zo steil dat zelfs een aap er moeite mee zou hebben. We besluiten het maar niet te doen. We lopen terug en zien nog een paadje de andere kant uit gaan. Dit gaan we in en dan zien we nog een afdaling. Nog steeds niet makkelijk, maar dit durven we aan. En de beloning is groot. We vinden beneden een heel leeg strandje. We kleden ons snel uit en gaan het verfrissende water in. Heerlijk. En een prachtig zicjt. Na een tijdje gaan we uit het water, eten onze energierepen op en beginnen aan de terugweg. Dat kost ook nog zo'n 2 uur, waarbij we nog even langs een waterval gaan. Bij het startpunt was een observatory deck en een restaurant. Dus we kijken nog eens naar de vulkaan en besluiten de warme dag met een koud drankje.