Nevelwoud

Monteverde is onze volgende bestemming. Dit ligt op ruim 1000 meter hoogte en precies op de waterscheiding tussen de Grote oceaan en de Caribische zee. Verschilende luchtstromen komen hier bij elkaar waardoor er vaak een soort mist hangt. Dat zorgt voor een aparte natiur met veel mos op de bomen. Vandaar ook de naam nevelwoud. Verder is het hier ook een stuk koeler dan in de rest van Costa Rica. En dus behoorlijk wat neerslag.

Maar eerst moeten we er naar toe rijden. Het eerste stuk is het probleem niet. Dat is een mooie grote weg, maar de laatste dertig km gaan behoorlijk naar boven, soms erg steil. En deels ook nog onverhard. Hilde is zo slim om het stuur aan mij over te geven. We moeten al onze bergversnellingen van onze automaat aanspreken. Het gaat niet snel maar we bereiken uiteindelijk ons nieuwe hotel. De Trapp family lodge, heeft gelukkig niets met de Sound of Music te maken. We verkennen de omgeving nog wat. En komen uit bij een vleermuizencentrum. We worden in het Nederlands aangesproken. De eigenaar is een Belg. Hij vertelt wat bat jokes (woordspeling!) en we kijken wat rond.

De volgende ochtend maken we eerst een mooie wandeling door het nevelwoud. We horen veel vogels, maar zien doen we ze niet. Het bos is wel mooi, en op het eind zien we toch nog een koati, een soort wasbeer, van heel dichtbij. 's Middags is het tijd voo een adrenalinestoot. We gaan een canopy tour doen. Eerst een grote Tarzanswing. Dan door de boomtoppen via ziplines. Onderbroken door een loodrechte afdaling uit de boomkruin van 45 meter, en weer terugklimmen door een holle boom. We zijn niet alleen, er is ook een Belgische (alweer Belgisch) familie van 5 met een moeder met hoogtevrees. Dat past niet zo goed. Maar wij vinden het super. 's Avonds sluiten we af met een lekkere pizza en pasta bij de lokale Italiaan. En we hebben onze eerste regenbui in Costa Rica, tja hier bij het nevelwoud kun je ook niet anders verwachten