Lampionnen, grotten en een verboden stad

Vanuit Ho Chi Minh stad vliegen we naar Danang een beetje in het midden van het land. We teizen direct door naar Hoi An. Een stadje, ongeveer zo groot als Delft. Vroeger werd hier veel gehandeld, door Chinezen en Japanners en ook Europeanen wisten de stad te vinden. Tot zo'n 200 jaar geleden de rivier verzandde en grote schepen niet meer konden aanleggen. Hier een stuk minder hoogbouw en veel oude, authentieke huizen.

In Hoi An wordt ook iedere volle maan gevierd. We zien dat de maan erg rond is, en checken als we in ons hotel aangekomen zijn snel de data van het feest. We vallen met onze neus in de boter, het is feest! We lopen snel weer ons hotel uit richting het centrum. Overal hangen lampionnen en op de rivier varen honderden kleine bootjes met gekleurde lichtjes. Al het andere licht zoals straatlantaarns gaan uit. Het is druk in het centrum, verschillende optredens ook en erg sfeervol. Veel foto's gemaakt.

De volgende dag lopen we in de ochtend met daglicht door de stad. We bezoeken een paar oude huizen. Veel details, veel hout en weer kleurrijk. Wel erg warm, het is hier al volop zomer. In de middag gaan we met een chauffeur naar My Son. My Son is een oud tempelcomplex met een hoop ruïnes. Het ligt in een mooie groene omgeving tussen de heuvels. Een beetje zoals we lang geleden in Cambodja hebben gezien. De volgende ochtend bekijken we weer wat oude huizen. In de middag pakken we de fiets en gaan richting de zee. We peddelen rustig tussen de groene rijstvelden door, bezoeken nog een klooster, rijden over zandpaadjes langs een soort visvijvers, en komen bij de zee. Hier drinken we een lekker biertje en fietsen langs rustige weggetjes en de rivier weer terug. Gelukkig werkt onze GPS super, en kunnen we alle kleine paadjes vinden.

Tijd om Hoi An te verlaten. We gaan richting Hué, de keizerlijke stad. We hebben een prive chauffeur geregeld zodat we onderweg nog de Marble Mountains kunnen bezoeken. Een vreemde berg met een grote, diepe grot. Hier kunnen we in en in de grot zien we allerlei beelden, altaren, boeddha's, en nog meer. Wel een hoop trappen op en af. We reizen verder via de Van Hoi pas, mooi uitzicht, en komen in de middag in Hué aan. Hué was van begin 19e eeuw tot 1945 de hoofdstad, en hier regeerde de laatste dynastie van Vietnam. Nu is het een drukke, hectische stad, in ieder geval het deel waar ons hotel is. Weer superveel motorbikes, scooters, brommers.

We bezoeken de citadel, een afgesloten deel, ommuurd en een gracht, van de stad. Dit was de verblijfplaats van de heersers. Grote mooie paleizen. Hoewel er nog maar een deel staat, veel is in de Vietnamoorlog verwoest. Hier zijn we een paar uur zoet. Teruglopend maken we nog een grote omweg door het oude deel van de stad. Hier geen toeristen maar voor ons wel leuke dingen te zien en een vriendelijke bevolking. ‘s Avonds eten we in het uitgaansgebied. Wat een lawaai! Aziaten houden niet echt van stilte. En heel veel flikkerende lichtjes natuurlijk. Tsja, een iets andere smaak dan die van ons. De laatste dag in Hué besteden we aan het bezoeken van een aantal graven van de heersers, een stukje buiten de stad. Dit zijn niet zomaar graven, maar hele complexen. Zoals die van Minh Mang, die is in 3 jaar door 70.000 dwangarbeiders gebouwd. Maar de mooiste is die van Tu Duc, een ongelooflijke pracht en praal, in een parkachtige setting.