Het bergachtige noorden

Vanuit Hanoi hebben we een dagbus naar Sapa geboekt. De meeste bussen rijden ‘s nachts maar dat zagen we niet zo zitten. We worden rond 10 uur in ons hotel opgepikt, halen nog 2 andere passagiers op, en worden in een buitenwijk van Hanoi bij de bus afgezet. Weer een bus met ligplaatsen. We zien onderweg het landschap veranderen, we gaan de bergen in. Na een rit van 6 uur zijn we in Sapa. Weer een prima hotel, met een zwembad op de bovenste verdieping met prachtig uitzicht. Maar dat is voor later.

Sapa is een toeristisch stadje, vol hotels homestays en restaurantjes. Van hieruit maken veel mensen trektochten. Dat gaan wij ook doen. Eerst naar da Fansipan, met 3134 meter de hoogste berg van Indochina. We hebben een tocht van 2 dagen geboekt. ‘s Ochtends om half 10 wscht Pao, onze gids voor de komende 2 dagen ons al op. De eerste dag lopen we 5 à 6 uur. Flink stijgen, soms over rotsen, soms stukje ladder, maar vooral ook veel traptreden. We stijgen zo'n 1000 meter. Dan komen we in ons kamp aan. Eenvoudig een shelter met een paar hokken. We krijgen er een toegewezen, met twee matjes en slaapzakken op de grond. Er zijn nog wat meer trekkers, de gids bereid het eten, zoals gebruikelijk hier veel te veel. We krijgen nog een kopje happy water, een soort rijstwijn, praten nog wat met Franse backpackers en kruipen om 8 uur al in de slaapzak. De volgende dag om 5 uur een stevig ontbijt, en de laatste anderhalf uur naar de top. Het laatste stuk zijn heel veel trappen, langs een Boeddha en pagode. Je kunt hier tegenwoordig ook met een kabelbaan naar toe. Maar wij zijn hier voordat de dagjesmensen komen. Dus we hebben de top voor onszelf. Dan de afdaling. We moeten weer helemaal naar beneden lopen. Meer dan 1200 meter zakken. Dat is een aanslag op onze beenspieren en we zijn blij als we weer beneden zijn. Terug naar ons hotel en dan afkoelen in het zwembad.

De volgende dag staan we met stramme en stijve spieren op. Maar geen rustdag. We hebben een tweede trekking geboekt. Door de omgeving naar de verschillende bergvolkeren. Weer 2 dagen, met een overnachting in een homestay. Hier is de eerste dag ook redelijk pittig. We stijgen en dalen door de akkers en rijstvelden. Vooral bij het afdalen op steile paadjes merken we dat onze benen nog vermoeid zijn van de eerdere inspanningen. De hitte en volle zon maakt het zwaar. We staan regelmatig even stil, maar dat is prima, want het landschap is zeer mooi. Zo ziet Vietnam er op de plaatjes uit. Uiteindelijk bereiken we onze homestay, bij een Hmong familie. Een prima kamer en verblijfplaats. Stuk luxer dan tijdens de Fansipan trekking. En dat is wel fijn want soepel lopen we niet meer. En weer wordt heerlijk voor ons gekookt. De volgende dag zijn de benen weer een beetje uitgerust en lopen we nog wat verder. We zien nu ook het Dzao volk. Die spreken weer een andere taal, en hebben andere gewoontes en kleding. Hoewel de verschillen ons een beetje ontgaan. Het landschap met de rijstvelden en buffels blijft prachtig en we maken veel foto's. In de middag gaan we terug naar Sapa en pakken daar de bus naar Hanoi terug. Voor het laatste deel van onze reis.