Wijn en bizarre landschappen

We verblijven in een leuke B[e-38]B in de omgeving van Mendoza. Mendoza is natuurlijk bekend als de wijnstreek van Argentinië. Die gaan we verkennen (en van proeven). We maken een fietstour van 24 km langs een 4-tal Bodegas, zo noemen ze hier de wijnhuizen. We beginnen bij een kleine bodega die biologisch probeert te werken. We krijgen uitleg en proeven ook van de verschillende wijnen. We fietsen door de velden met wijnranken, proeven nog meer wijn en komen als laatste bij Trivento uit. Een hele grote firma (en ja die ligt ook in de Albert Heijn). Geen slechte wijn trouwens. Wel leuk om de verschillen tussen de kleine en grote te zien. Maar of we ze nu allemaal kunnen onderscheiden tja....

Aan het einde van de middag nog een grote stroomstoring in Argentinië. Het halve land heeft geen stroom vanwege problemen bij de enige werkende kerncentrale. Gelukkig vinden we nog een restaurantje wat wel een eenvoudige maaltijd kan maken. En dan rond 9 uur springt opeens het licht weer aan, applaus in de straten. De volgende dag bezoeken we Mendoza zelf. Een stad met mooie parken, waar het veel om wijn draait.

Dan is het tijd om de wijnstreek te verlaten. We hebben een lange autorit voor de boeg. In de buurt van Mendoza is het nog druk, maar verder onderweg worden de wegen lang en recht en komen we soms een kwartier geen auto tegen. We maken halfweg een kleine tussenstop in Vallecitos. Dit blijkt een soort bedevaartsoord, Difunta Correa. Anderhalve eeuw geleden zwierf hier een jonge moeder die van honger en dorst stierf. Maar toen ze een dag later wed gevonden leefde haar baby al zogend bij zijn dode moeder nog. Nu komen hier tienduizenden mensen hierop af, met vanalles om voorspoed te verkrijgen. Veel nummerplaten van vrachtwagenchauffeurs, maar ook ontelbare miniatuurhuisjes die op een heuvel worden gezet.

Onze bestemming voor de komende dagen zijn 2 nationale parken. De eerste dag gaan we naar Ischigualasto, vallei van de maan. Hier rijden we in onze eigen auto achter een gids aan. En zien de meest bizarre landschappen en rotsformaties. Zeer apart om te zien. Het tweede park is Talampaya. Hier mogen we niet zelf rondrijden, maar gaan we mee met een excursie. Nog niet erg druk hier, dus het is een klein groepje van 7 personen. Alle uitleg krijgen we wel in het Spaans veel Engels wordt hier niet gesproken. Dit park is nog indrukwekkender dan die van gisteren. We rijden door een gigantische kloof, rode bergwanden 150 meter loodrecht omhoog. En nog meer vreemde rotsformaties. Met om het af te maken een condor. Erg groot.

Het zelf rondrijden is hier tot nu toe goed te doen. De wegen zijn goed. Alleen het is wel een puntje om de benzinestand goed in de gaten te houden. Vanuit ons hotel is de dichtstbijzijnde pomp 70km weg. En we moesten echt wel gaan tanken. Dat kostte ons dus een kleine 2 uur, maar wel door een mooi landschap.